یادم باشه...!
یادم باشه نگاهی نکنم که دل کسی بلرزه و یا چیزی ننویسم که کسی رو آزار بده...
یادم باشه جواب کینه را با مهر و جواب دو رنگی را با صداقت بدم...
یادم باشه در برابر فریادها سکوت کنم... اما در برابر ظلم نه...!
یادم باشه روی سیاهی ها نور امید و انگیزه بپاشم...
یادم باشه که حتی با سنگ هم باید لطیف رفتار کنم مبادا که دلش بشکنه...یادم باشه که من برای درس گرفتن و درس دادن به دنیا اومدم... ،
نه برای تقلید و تکرار اشتباهات گذشتگان...!
یادم باشه که گره تنهایی و دلتنگی هر کسی فقط به دست دل خودش باز می شه...
یادم باشه هیچوقت محبتمو به دوستام پنهان نکنم و محبت اونا را به خودم باور کنم...
یادم باشه هیچوقت از راستی نترسم و به خاطر ترسم نقاب دورنگی نزنم...
یادم باشه از بچه ها خیلی چیزا می شه یاد گرفت مثل صداقت و شاد بودن بدون قید و شرطو
یادم باشه زمان ، بهترین معلمه و بهترین درس ها را بهم می ده...
یادم باشه پل های پشت سرمو خراب نکنم چون شاید یه روز دوباره بهشون نیاز پیدا کردم...
یادم باشه با کسی خیلی صمیمی نشم خوب شاید روزی دشمنم بشه...
و تازه یادم باشه با کسی دشمنیم نکنم چون خدا را چه دیدی شاید یه روز دوستم شد...
یادم باشه که من زندگی را دوست دارم و دنیا اصلا ارزش غصه خوردن نداره...
و یادم باشه امید کسی رو ازش نگیرم خوب شاید اون تنها چیزیه که داره...
پ.ن 1:
كسی هرگز نمی داند چه سازي می زند فــــردا
چه می دانی تو از امـروز؟! چه می دانم من از فـردا؟!
همين يك لحظـه را دريـاب كه فـردا می شويم تنهـا...!
پ.ن 2:
اینا یادم باشه های ذهن منه...شاید شمام خیلی از این یادم باشه ها داشته باشین...
اما من یکی از اینا را که نوشتم یه روزی یادم نبود...که کاش یادم بود!...
دل من دیر زمانی ست که می پندارد